ارائۀ یک روش نوین برای ارزیابی ریسک خشکسالی استان فارس با تلفیق داده های ماهانۀ بارندگی ماهوارۀ TRMM و داده های شاخص پوشش گیاهی NDVI سنجندۀ Terra/MODIS

این پژوهش با هدف تهیۀ نقشۀ خطر خشکسالی استان فارس با ترکیب روش شاخص خشکسالی هواشناسی SPI و روش آنومالی NDVI انجام گرفته است. ابتدا به‎کمک داده‌های ماهانۀ بارندگی از 44 ایستگاه استان فارس طی دورۀ آماری 2008-2000، شاخص خشکسالی SPI فصل رشد گیاهان محاسبه شد. سپس نقشه­های SPI را با استفاده از روش کریجینگ معمولی تهیه شده و در پنج کلاس از نظر شدت خشکسالی (در هر سال) قرار گرفتند. پس از اعتبارسنجی داده­های ماهواره TRMM، نقشۀ SPI فصل رشد گیاهان در هر سال به‎دست آمد. نتایج پژوهش بیانگر انطباق قابل قبول نقشه­های SPI داده­های زمینی و SPI مبتنی بر داده­های TRMM است. در مرحلۀ بعد، نقشه‌های آنومالی شاخص NDVI فصل رشد گیاهان با استفاده از لایه‌های NDVI سنجندۀ MODIS در دورۀ نُه‎ساله تهیه شد و در پنج کلاس شدت خشکسالی (در هرسال) طبقه­بندی شدند. نقشۀ فراوانی خشکسالی از روی نقشه‌های باینری سالانه (بودن یا نبودن خشکسالی) استخراج شده است. از ترکیب وزنی خطی نقشه­های احتمال وقوع خشکسالی دو روش شاخص SPI و آنومالی NDVI، نقشۀ ریسک خشکسالی به‎دست آمد. براساس این نقشه، تقریباً بیشتر استان فارس مستعد خشکسالی بوده و خشکسالی با شدت­های مختلف را در دورۀ آماری مذکور تجربه کرده است.